مردی دیروقت، خسته و عصبانی از سر كار به خانه بازگشت. دم در، پسر پنج ساله اش را دید كه در انتظار او بود. -بابا! یك سوال از شما بپرسم؟ -بله حتماً. چه سوالی؟ -بابا شما برای هر ساعت كار چقدر پول می گیرید؟ مرد با عصبانیت پاسخ داد: این به تو ربطی نداره. چرا چنین سوالی می پرسی؟! -فقط می خواهم بدانم. بگویید برای هر ساعت كار چقدر پول می گیرید؟ -اگر باید بدانی می گویم. 20 دلار. پسر كوچك در حالی كه سرش پایین بود، آه كشید. بعد به مرد نگاه كرد و گفت: می شود لطفا 10 دلار به من قرض بدهید؟ مرد بیشتر عصبانی شد و گفت: اگر دلیلت برای پرسیدن این سوال فقط این بود كه پولی برای خرید اسباب بازی از من بگیری، سریع به اتاقت برو و فكر كن كه چرا اینقدر خودخواه هستی. من هر روز كار می كنم و برای چنین رفتارهای كودكانه ای وقت ندارم. پسر كوچك آرام به اتاقش رفت و در را بست نشست. بعد از حدود یك ساعت مرد آرام شد و فكر كرد كه شاید با پسر كوچكش خیلی خشن رفتار كرده است. شاید واقعا او به 10 دلار برای خرید چیزی نیاز داشته است. بخصوص اینكه خیلی كم پیش می آمد پسرك از پدرش پول درخواست كند. مرد به سمت اتاق پسر رفت و در را باز كرد. - خواب هستی پسرم ؟ - نه پدر بیدارم. - من فكر كردم شاید با تو خشن رفتار كرده ام. امروز كارم سخت و طولانی بود و ناراحتی هایم را سر تو خالی كردم. بیا این هم 10 دلاری كه خواسته بودی. - پسر كوچولو نشست خندید و فریاد زد: متشكرم بابا! بعد دستش را زیر بالشش برد و از آن زیر چند اسكناس مچاله بیرون آورد. مرد وقتی دید پسر كوچولو خودش هم پول داشته، دوباره عصبانی شد و گفت با اینكه خودت پول داشتی چرا دوباره تقاضای پول كردی؟ بعد پسر به پدرش گفت: برای اینكه پولم كافی نبود، ولی الان هست. حالا من 20 دلار دارم. آیا می توانم یك ساعت از كار شما را بخرم تا فردا زودتر به خانه بیایید؟ چون دوست دارم با شما شام بخورم. خیلی از ما با قضاوت سریع خود باعث شکستن دل عزیزانمان می شویم. بیایید زود قضاوت نکنیم!